Dinsdag 16 juni
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
18 Juni 2015 | Portugal, Foz de Alge
Dinsdag 16 juni
’s Ochtends is het nog steeds kil, maar het ontbijtbuffet is hartverwarmend weldadig. Otimo! Naast diverse soorten brood en beleg zijn er ook verschillend soorten cake en fruit en op verzoek wordt er ‘ovo con queijo’, ei met kaas gemaakt. Er is een magnetron en een toaster die je naar behoefte kunt gebruiken. En de koffie is zwart en zonder suiker. Obrigado!
Foz de Iguacu, 300.000 inwoners, staat sterk in het teken van het tourisme, aangetrokken door de ‘cataratas’, de watervallen in de Rio Iguacu. In het Parque Nacional do Iguacu bevinden zich 275 watervallen die zich van een 3 km brede bergrug storten. In 1541 was de Spanjaard Don Alvar Nunes de eerste Europeaan die ze aanschouwde.
Nu gaan wij ze ook even bekijken. Bus 120 brengt ons naar de hoofdingang die nogal aan de ingang van de Efteling doet denken, gebouwd met het doel veel mensen te verwerken. Met een open dubbeldekker bus (Koud!) rijden we het natuurpark in en direct horen we het geluid van honderden vogels. Uit de speakers van de bus, als achtergrond geluid bij de stem die informatie geeft. Rustig rijdend over de keurige asfaltweg dringt de associatie met de Bosbaan zich aan ons op. Maar als we aan onze wandeling beginnen zijn deze eerste indrukken snel verdwenen.
De route brengt ons van het ene panoramische uitkijkpunt naar het volgende, in oplopende graad van spektakel, uiteindelijk naar het hart van dit natuurverschijnsel ‘Garganta do Diabo’, Strot van de Duivel. Met een donderend geraas stort het water 75 meter naar beneden, in zo een hoeveelheid dat je je afvraagt of waterschaarste geen hoax is. Door de continu aanwezige damp zijn er continu regenbogen, boven de damp draaien tientallen gieren zwevend hun rondjes. Als we na vier uur het einde van de route bereikt hebben gaan we niet met de bus terug naar de ingang, maar lopen we hem in omgekeerde richting opnieuw. Door de veranderde lichtval vallen weer heel andere elementen op.
De waarschuwing om de wilde dieren, met name de neusbeertjes, niet te voeren omdat ze gemeen kunnen bijten blijkt overbodig. Behalve een enkele vlinder die spontaan op mijn hand komt zitten komen er geen wilde dieren in onze buurt.
Aan het eind van de dag laten we ons door bus 120 afzetten bij de supermarkt en halen daar boodschappen. De pousada heeft een keuken waar gasten gebruik van kunnen maken. En dat doen we dan ook.
Morgen gaan we een ticket voor de nachtbus naar Curitiba regelen en misschien een overnachtingsplek reserveren.
(Video's staan op mijn Facebook-pagina, omdat het mij hier niet lukt)
’s Ochtends is het nog steeds kil, maar het ontbijtbuffet is hartverwarmend weldadig. Otimo! Naast diverse soorten brood en beleg zijn er ook verschillend soorten cake en fruit en op verzoek wordt er ‘ovo con queijo’, ei met kaas gemaakt. Er is een magnetron en een toaster die je naar behoefte kunt gebruiken. En de koffie is zwart en zonder suiker. Obrigado!
Foz de Iguacu, 300.000 inwoners, staat sterk in het teken van het tourisme, aangetrokken door de ‘cataratas’, de watervallen in de Rio Iguacu. In het Parque Nacional do Iguacu bevinden zich 275 watervallen die zich van een 3 km brede bergrug storten. In 1541 was de Spanjaard Don Alvar Nunes de eerste Europeaan die ze aanschouwde.
Nu gaan wij ze ook even bekijken. Bus 120 brengt ons naar de hoofdingang die nogal aan de ingang van de Efteling doet denken, gebouwd met het doel veel mensen te verwerken. Met een open dubbeldekker bus (Koud!) rijden we het natuurpark in en direct horen we het geluid van honderden vogels. Uit de speakers van de bus, als achtergrond geluid bij de stem die informatie geeft. Rustig rijdend over de keurige asfaltweg dringt de associatie met de Bosbaan zich aan ons op. Maar als we aan onze wandeling beginnen zijn deze eerste indrukken snel verdwenen.
De route brengt ons van het ene panoramische uitkijkpunt naar het volgende, in oplopende graad van spektakel, uiteindelijk naar het hart van dit natuurverschijnsel ‘Garganta do Diabo’, Strot van de Duivel. Met een donderend geraas stort het water 75 meter naar beneden, in zo een hoeveelheid dat je je afvraagt of waterschaarste geen hoax is. Door de continu aanwezige damp zijn er continu regenbogen, boven de damp draaien tientallen gieren zwevend hun rondjes. Als we na vier uur het einde van de route bereikt hebben gaan we niet met de bus terug naar de ingang, maar lopen we hem in omgekeerde richting opnieuw. Door de veranderde lichtval vallen weer heel andere elementen op.
De waarschuwing om de wilde dieren, met name de neusbeertjes, niet te voeren omdat ze gemeen kunnen bijten blijkt overbodig. Behalve een enkele vlinder die spontaan op mijn hand komt zitten komen er geen wilde dieren in onze buurt.
Aan het eind van de dag laten we ons door bus 120 afzetten bij de supermarkt en halen daar boodschappen. De pousada heeft een keuken waar gasten gebruik van kunnen maken. En dat doen we dan ook.
Morgen gaan we een ticket voor de nachtbus naar Curitiba regelen en misschien een overnachtingsplek reserveren.
(Video's staan op mijn Facebook-pagina, omdat het mij hier niet lukt)
-
18 Juni 2015 - 18:13
Douwina Bisschop:
Hallo het is bij ons nu 18 juli en ik reageer op 3 berichten .Pa vraagt of jullie ze ook ontvangen. De foto s
zijn prachtig veel kleur en een machtige waterval. Geniet verder en tot de volgende brief we kijken iedere dag gr pa en ma. -
18 Juni 2015 - 19:36
Ade:
Jee, wat indrukwekkend die watervallen.
Leuke verslagen van jullie.
We kijken er stteds naar uit.
Wij zijn nu via Texel weer met opgeschilderde/gepoetste boot weer op hong.
Xxxx -
19 Juni 2015 - 00:11
Marijke:
Onwijs mooi die watervallen, dat is genieten he.
En wie schrijft er zo leuk, beiden of Klaas of Anneke?
Heerlijk om te lezen hoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
