Vrijdag 26-6-2015
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
02 Juli 2015 | Brazilië, São Paulo
Vrijdag 26-6-2015
Vandaag wandelen we naar en door het Vondelpark van Sao Paulo: Parque do Ibirapuera. Het weer is beter, dat wil zeggen minder koud en regelmatig schijnt de zon.
Sao Paulo is een grote stad, 20 miljoen inwoners, en bestaat natuurlijk vooral uit steen, beton en asfalt. Toch maakt de stad, voor zover wij die gezien hebben, een groene indruk. Tijdens onze wandelingen zien we veel groene praca’s, plantsoenen, er staan veel bomen langs de straten en de kamerplanten groeien hier gewoon uit de stoep.
Voor het park staat het Monumento as Bandeiras, een groot beeld van een groep zwoegende pioniers, als herinnering aan de ontdekkers van het achterland van Sao Paulo.
Het park is ruim opgezet en heeft een aantal musea, de gebouwen herkenbaar ontworpen door Oscar Niemeyer. Het Museo Afro-Brasil biedt een tentoonstelling van moderne, uiteraard Afrikaanse, kunstenaars. Grote en kleine, ingetogen en spectaculaire werken wisselen elkaar af. De gevarieerde tentoonstelling is de moeite waard.
Ook het Auditorio Iberapuera Oscar Niemeyer evenals het Museo de Arte Contemporanea zijn de moeite waard, maar dan heb ik het strikt over het ontwerp van de gebouwen.
Bij het planetarium in het levendige park lunchen we op het terras en observeren de omgeving. Joggers, de gespierde mannen met ontbloot bovenlijf, skaters, idem, fietsers, moeders met kinderen, schoolklassen, stelletjes, eenlingen in het gras met oordopjes in of aan het mediteren. Boven ons hoofd komen regelmatig helikopters over. De stad staat vaak zo vol met verkeer dat de rijke Paulistanos voor deze alternatieve vorm van vervoer kiezen. Menig flat- en kantoorgebouw heeft een helikopterplatform.
Vanuit het park is een enorme obelisk zichtbaar. We willen weten wat die te betekenen heeft en wandelen erheen. Hij blijkt bij een mausoleum te horen, een grote ondergrondse ruimte van marmer, vol bogen, graven en inscripties. Hier worden de helden geëerd die bij de opbouw van Brazilië een belangrijke rol hebben gespeeld. Uit de inscriptie op de graven blijkt dat de meeste van hen niet oud zijn geworden.
’s Avonds zak ik door mijn bed.
Het solide ogende, zelf getimmerde ledikant is gemaakt van dik hout en korte spijkers.
Vandaag wandelen we naar en door het Vondelpark van Sao Paulo: Parque do Ibirapuera. Het weer is beter, dat wil zeggen minder koud en regelmatig schijnt de zon.
Sao Paulo is een grote stad, 20 miljoen inwoners, en bestaat natuurlijk vooral uit steen, beton en asfalt. Toch maakt de stad, voor zover wij die gezien hebben, een groene indruk. Tijdens onze wandelingen zien we veel groene praca’s, plantsoenen, er staan veel bomen langs de straten en de kamerplanten groeien hier gewoon uit de stoep.
Voor het park staat het Monumento as Bandeiras, een groot beeld van een groep zwoegende pioniers, als herinnering aan de ontdekkers van het achterland van Sao Paulo.
Het park is ruim opgezet en heeft een aantal musea, de gebouwen herkenbaar ontworpen door Oscar Niemeyer. Het Museo Afro-Brasil biedt een tentoonstelling van moderne, uiteraard Afrikaanse, kunstenaars. Grote en kleine, ingetogen en spectaculaire werken wisselen elkaar af. De gevarieerde tentoonstelling is de moeite waard.
Ook het Auditorio Iberapuera Oscar Niemeyer evenals het Museo de Arte Contemporanea zijn de moeite waard, maar dan heb ik het strikt over het ontwerp van de gebouwen.
Bij het planetarium in het levendige park lunchen we op het terras en observeren de omgeving. Joggers, de gespierde mannen met ontbloot bovenlijf, skaters, idem, fietsers, moeders met kinderen, schoolklassen, stelletjes, eenlingen in het gras met oordopjes in of aan het mediteren. Boven ons hoofd komen regelmatig helikopters over. De stad staat vaak zo vol met verkeer dat de rijke Paulistanos voor deze alternatieve vorm van vervoer kiezen. Menig flat- en kantoorgebouw heeft een helikopterplatform.
Vanuit het park is een enorme obelisk zichtbaar. We willen weten wat die te betekenen heeft en wandelen erheen. Hij blijkt bij een mausoleum te horen, een grote ondergrondse ruimte van marmer, vol bogen, graven en inscripties. Hier worden de helden geëerd die bij de opbouw van Brazilië een belangrijke rol hebben gespeeld. Uit de inscriptie op de graven blijkt dat de meeste van hen niet oud zijn geworden.
’s Avonds zak ik door mijn bed.
Het solide ogende, zelf getimmerde ledikant is gemaakt van dik hout en korte spijkers.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
