Maandag 29-6-2015
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
08 Juli 2015 | Brazilië, Parati
Met heerlijk weer ontbijten we in de openlucht, in gezelschap van Macaco’s, makaken zou je denken, maar volgens mij heten ze zijdeaapjes. Ze zitten elkaar in de groenstrook naast de ontbijtruimte achterna. Het zijn watervlugge diertjes met pientere kopjes, amusant door hun stoeierige gedrag, als een klas uitgelaten schoolkinderen.
We maken er een ‘oriëntatiedag’ van, wandelend door het historische centrum met als richtsnoer een paar hostels die wij via internet hadden willen boeken, maar wat om een of andere reden niet lukte. We bezoeken de hostels, bekijken de kamers kritisch, maar geen enkele is beter dan wat we nu hebben, en vaak duurder, dus, boeken we een extra nacht bij Che Lagarto. Tijdens onze speurtocht moeten we zo vaak de plattegrond raadplegen dat we snel leren hoe Paraty in elkaar zit.
Het oude koloniale centrum is bijzonder door de bouwstijl van de huizen. Glooiende daken met terracotta dakpannen, witte muren en kleurrijk geschilderde deuren en luiken. De bestrating wordt gevormd door zwerfkeien van verschillende grootte, alsof je door een rivierbedding loopt. In zekere zin is dat ook zo. De straten zijn altijd nat, met hier en daar zelfs plassen, de keien mossig groen. Als wij vragen hoe dat kan horen we dat het water in de straat van de rivier komt. Soms, bij springvloed, staan de straten zelfs blank door het zeewater, een situatie weergegeven op een schilderij dat bij een atelier op de natte straat staat.
In de tijd van de goudvondsten, eind 17e eeuw, werd Paraty een belangrijke uitvoerhaven van goud naar Europa. Het edelmetaal werd vanuit het noorden, via Rio de Janeiro, over een afstand 1200 kilometer door slaven met muilezels aangevoerd. Door de aanleg van een nieuwe weg, die de reis van 95 dagen met 15 dagen verkortte, raakte Paraty zijn sleutelpositie kwijt. Door deze droeve economische ontwikkeling ‘stolde’ Paraty tot zijn huidige vorm. Pas met de aanleg van de kustweg van Rio naar Sao Paulo, in 1960, werd Paraty weer ontsloten. Dat was twee jaar nadat Paraty op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaats was. Net op tijd.
We nemen een kopje koffie op het ene terras, een hapje eten op het andere en om daar van uit te rusten gaan we op het strand bij een strandtent zitten voor een biertje. Dat zijn meestal 600 ml flessen, gekoeld tot onder nul, soms deels bevroren, geserveerd met 2 ‘copos’, plastic bekers, om hem gezamenlijk soldaat te maken. We lezen nog wat in onze boeken en bekijken op de weg terug naar het hotel de opbouw van FLIP: Festa Literaria Internacional de Paraty. Een ‘internationaal’ festival met hoofdzakelijk Braziliaanse schrijvers waar ik er niet één van ken. Het duurt een week en begint woensdag. We willen weg voor het literaire geweld losbarst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley