Woensdag 8-7-2015

Woensdag 8-7-2015

We nemen een paar dagen rust, ik werk mijn ‘achterstand’ op Waarbenjij.nu bij.
We kijken terug op onze reis: Pontalina, Goiania, Foz do Iguacu, Curitiba, Sao Paulo, Paraty, Rio de Janeiro, Goiania, Pontalina, 4.569 kilometer in drie weken en tekenen die in, in een kaartje.

Peter is vroeg uit Goiania aangekomen. We ontbijten met ‘Pao Frances’, witte pistoletjes, het lekkerste brood van Brazilië, met gebakken eieren. Na het ontbijt helpt Peter ons met de magische wasmachine waarvan alleen hij weet hoe die werkt. Het is de hele dag koud, 17 graden, en het regent vrijwel continu. Het draaien en drogen van de vele wassen, ook die van de officiële hotelgasten, komt met dit weer in het gedrang. Dan valt ’s middags ook nog eens, in de hele stad, urenlang de stroom uit. Dat komt doordat de regen onverwacht kwam en de autoriteiten zich er niet op hadden kunnen voorbereiden, zegt Peter. Het lijkt ons een NS-vierkante wielen argument.

Intussen moeten er voor het restaurant allerlei boodschappen gedaan worden, variërend van sla tot metaaldraad voor een waslijn.
Eerst naar de bouwmaterialenwinkel van Bia. Die lijkt in geen enkel opzicht op de Gamma of de Praxis. Rechts voorin de open pui staat een klein tafeltje met een computer erop en een meisje erachter. Deze werkplek zou door de Nederlandse ARBO niet gewaardeerd worden. Zij neemt de telefoon aan en zit wat onduidelijk met papieren te rommelen en zich duidelijk te vervelen. Ze denkt niet dat er ophanghaken voor de waslijn te koop zijn, maar we mogen gerust zelf even rondscharrelen. Er staan een paar rijen stellingkasten in het duister, want er is geen stroom, en daarin volgens een ondoorgrondelijke ordening, allerlei smoezelige doosjes, bakjes, pakjes, zakjes en losliggende ijzerwaren.
Haken zitten er inderdaad niet bij.

Door naar de ijzerwarenwinkel. Die ziet er heel anders uit, al is het vanwege stroomuitval ook hier donker . Achter een balie staan een paar behulpzame personeelsleden. Weer stellingen met van alles en nog wat, maar blijkbaar wel geordend, want binnen een paar seconden komt de verkoopster terug met een grote rol ijzerdraad. Op de vraag hoeveel meter dat is, zegt ze: een kilo. Blijkbaar worden behalve het eten ook de ijzerwaren per gewicht verkocht. Gelukkig blijkt ze te kunnen schatten hoeveel meter een kilo ijzerdraad is, 35 zegt ze. Voor een bedrag van nog geen euro is dat een koopje.

Over de beroemde Bia krijgen wij onderweg nog meer informatie: hij werkt voor de stad Goiania, fulltime, als ambtenaar die de beroepszaken van verkeersovertredingen beoordeelt en afhandelt. Verder werkt hij, ook fulltime, als voorzitter van de Camara Municipal van Pontalina. Hij is daarmee, na de rechter en de burgemeester, de derde notabele van dit stadje). Daarnaast heeft hij een bouwmaterialenhandel en in Rio een taxi die voor hem rijdt. De rest van zijn functies ben ik even kwijt.