Donderdag 16-7-2015 en vrijdag 17-7-2015

Donderdag 16-7-2015

Voor de wekker zijn we al op en om 08:00 in ‘Estacao Central’ voor een ‘Cafe de manha’. Daarna met de metro door naar ‘Estacao Shopping’ waar de bussen van 09:00 en 09:15 volgeboekt blijken. Dan maar die van 10:00 uur. In Goiania missen we de aansluiting naar Pontalina en moeten we vier uur wachten, kunnen om 17:00 uur instappen voor een rit van drie uur en drie kwartier, met een vreemd ruikende vlooienbak van een bus waarvan de chauffeur regelmatig de juiste versnelling niet kan vinden. We reizen met ‘Estrela’, de buslijn die alle achterlijke gehuchten aandoet. Om 20:45 komen we pas aan in Pontalina. Alle supermarkten en alle restaurantjes zijn inmiddels gesloten. De stemming is er bij mij een beetje uit.


Vrijdag 17-7-2015 Klan

We maken een rustige start van een rustige dag. De focus ligt vandaag op de rodeo die om 21:00 uur begint. Om ons te verzekeren van goede plaatsen zorgen we dat we er om 20:00 uur zijn en daarmee zijn we de eerste bezoekers van die dag.
Na de landbouwmachines en de tijdelijke stal met 10 koeien staan de vele eettentjes en barretjes verspreid over het terrein en een groot podium voor de artiest van die avond: Chico Rei de Parana. Aan zijn bus te zien een hele grote ster, meisjes maken selfies met de bus als achtergrond. Er is een kleine kermis met onder meer botsautootjes en een draaimolen met … paarden.
Alle geluidsinstallaties van het hele terrein doen het uitstekend, en dat willen ze laten merken, de Hoornse kermis is er niets bij.

We zien de aankomst van de cowboys, in een rijtje achter elkaar aan, allemaal met een rolkoffertje, als een team piloten op weg naar hun vliegtuig. In de koffertjes: valhelm, veiligheidsvest en gala cowboy outfit.
De rodeo begint rond een uur of tien met veel ceremonieel vlagvertoon, introductie van alle cowboys, aandacht voor de 3 prinsessen van de rodeo, een gezamenlijk gebed dat halverwege aangevuld wordt met vuurwerk. De commentator praat maar door, met de intonatie van een ouderwetse Radio Veronica DJ. Dan begint pas de competitie van de stieren en hun berijders, waarvan een enkele binnen 3 seconden afgeworpen wordt maar de winnaar het 98,8 seconden volhoudt.
De berijder heeft alleen een touw om zich aan vast te houden. Dat touw zit ook strak om de ballen van de stier, de reden waarom het beest zo wild is. Als de berijder afgeworpen is gaat het touw vanzelf los en wordt de stier weer kalm. Het is best een spectaculair gezicht, maar het meest bewonder ik nog het mannetje in het oranje shirt, die in de arena rondloopt om de stier af te leiden. Hij springt tussen het dier en de afgeworpen cowboy in, daagt de beesten uit en is steeds net op tijd weg om niet geraakt te worden, de cowboy tijd gevend op te krabbelen en weg te komen. Meestal. Eén stier zit een mankende zojuist afgeworpen berijder na. Hij kan niet snel genoeg in het hek klimmen en wordt nog eens geraakt, kennelijk een zeldzame gebeurtenis want daarna wordt er gevraagd of er ‘een dokter in de zaal’ is. Na een paar minuten komen de brancardiers aanlopen, even later strompelt de gewonde uiteindelijk min of meer op eigen kracht de arena uit.

De kampioen wordt niet gehuldigd. Als de eindstand op het scorebord staat is iedereen al op weg naar de show van Chico Rei, een corpulente zanger die op het podium in een hoek op een stoel zit te zingen, terwijl de lichtshow en de band spektakel maken.

Na een spies ‘Frango con bacon’, kip met bacon, gaan we op weg naar huis. Eén oor tuut nog de hele nacht.