Maandag 17-8-2015
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
25 Augustus 2015 | Brazilië, Poconé
Maandag 17-8-2015
Stipt om 09:30 uur worden we afgehaald door Munir Nasr. Hij draagt een versleten strohoed op zijn vette lange haar dat met een klem in zijn nek bij elkaar gehouden wordt. Hij maakt een doortastende indruk, onder meer door de tweede helft van onze betaling op te eisen. Die heb ik, precies afgeteld, in een apart vakje van mijn portefeuille zitten en kan ik hem zo overhandigen. Via Pocone brengt hij ons naar fazenda Piuval in de Pantanal, maar eerst moet hij even langs een andere auto om een natuurgids op te halen, een omvangrijk boek dat ik graag even wil inzien. Hij kijkt mij vanonder zijn zware zwarte wenkbrauwen even strak aan, overhandigt mij het boek en claimt $ 5.000,- als ik het verlies. Onze gids, Lucas, rijdt mee. Het boek is eigenlijk voor hem bedoeld, begrijpen we later. Op de weg naar Pocone stoppen we twee keer om te kijken naar een paar Secretaris-vogels en een stel Kalkoengieren.
In plaats van de voorgestelde lunch in Pocone doen we wat boodschappen in een supermarkt, rijden door naar Piuval, genoemd naar de roze bloesem van een plaatselijke beroemde boom, waar we direct onze schone kamer in kunnen. Naast hotel functioneert de fazenda ook nog als boerderij met koeien en varkens. Eerst dacht ik dat ze ook iets met struisvogels deden, maar dat bleken wilde Greater Rhea die zich niet door het ijzerdraad rond de weides tegen laten houden en er gewoon onderdoor kruipen, de weide in en even later ook weer er uit.
De Pantanal (‘pantano’ is Portugees voor moeras) is een wetland van 150.000 vierkante kilometer, grofweg vier keer Nederland, en kent veel verschillende biotopen: estuarium, met stromend water en stilstaand water, slikken, moeras, moerasbos, droog grasland, nat grasland, struweel, bos, palmenbos, overstromingsgebied en misschien nog wel meer.
Moerasbossen zijn vaak ondoordringbare bossen met verschillende boomsoorten en veel ondergroei waarin veel vogels leven. Maar omdat op de Pantanal al die verschillende biotopen vaak kleine gebiedjes zijn wordt de zichtbaarheid van de dieren die erin zitten en omheen scharrelen groter. Vanaf de Amazone-rivier gezien staan de bomen vóór het bos. Op de Pantanal heb je door de variatie in het landschap veel vergezichten. De Pantanal is lang niet zo bekend als het Amazonebekken, maar veel geschikter voor het spotten van dieren.
Al die verschillende biotopen dragen sterk bij aan de verscheidenheid aan dieren die op de Pantanal voorkomen, een kleine 100 soorten reptielen, wel 100 soorten zoogdieren, een paar honderd vissoorten en meer dan 500 soorten vogels. Dat zijn meer vogelsoorten dan in heel Noord Amerika en meer zoetwatervissoorten dan in heel Europa, las ik ergens.
Tijdens het natte seizoen staat het land voor 80% onder water, nu, het droge seizoen voor 20%, schat ik. Veel dieren bevinden zich nu vaak dicht bij het weinige water, waardoor ze nog makkelijk vindbaar zijn.
Ik ga met mijn camera en verrekijker om mijn nek de omgeving verkennen voordat we om half vier een wandeling gaan maken begeleid door onze gids. Tijdens mijn nog geen twee uur durende wandeling in de directe omgeving van de fazenda kom ik meer dieren tegen dan ik in Amazonia in vier dagen heb gezien. (Ik hou de Engelse namen aan die ik terug heb kunnen vinden in de natuurgidsen). Naast de Buff Necked Ibis ook de Plumbeous Ibis en de Bare Faced Ibis. Er scharrelt een iguana van een halve meter bij de varkenshokken en een jonge kaaiman in een poeltje vlak bij de gastenkamers. Ik zie meerdere Greater Rhea en zoek mij suf naar de papegaaien die ik wel hoor maar niet kan zien, totdat ze twee, drie bomen verder uit het gebladerte komen vliegen: de Hyacinth Macaw, de grootste en luidruchtigste papegaai ter wereld. Door hun luide gekras dacht ik dat ze veel dichterbij waren en stond ik in de verkeerde boom te turen.
Het opwindende resultaat van ’s middags een uurtje of twee rond de fazenda wandelen:
Guiro Cuckoo, Mato Grosso Antbird, King Fisher, Roseate Spoonbill, Wattled Jacana, Southern Lapwing, Turkey Vulture, Black Vulture, Crane Hawk, Plumbeous Kite, Great Black Hawk, Crested Caracara, House Wren, Trush-Like-Antipitta,
Green Macaw, en tot slot de Hyacinth Macaw.
Ik herinner mij een oude schoolplaat met het thema ‘Langs en in de sloot’. Daarop stonden onnatuurlijk veel dieren afgebeeld, uit dienstbaarheid aan de ‘Kennis der Natuurlijke Historie’. Maar als je foto’s maakt op de Pantanal krijg je precies zulke plaatjes en dan is er niets onnatuurlijks aan.
Stipt om 09:30 uur worden we afgehaald door Munir Nasr. Hij draagt een versleten strohoed op zijn vette lange haar dat met een klem in zijn nek bij elkaar gehouden wordt. Hij maakt een doortastende indruk, onder meer door de tweede helft van onze betaling op te eisen. Die heb ik, precies afgeteld, in een apart vakje van mijn portefeuille zitten en kan ik hem zo overhandigen. Via Pocone brengt hij ons naar fazenda Piuval in de Pantanal, maar eerst moet hij even langs een andere auto om een natuurgids op te halen, een omvangrijk boek dat ik graag even wil inzien. Hij kijkt mij vanonder zijn zware zwarte wenkbrauwen even strak aan, overhandigt mij het boek en claimt $ 5.000,- als ik het verlies. Onze gids, Lucas, rijdt mee. Het boek is eigenlijk voor hem bedoeld, begrijpen we later. Op de weg naar Pocone stoppen we twee keer om te kijken naar een paar Secretaris-vogels en een stel Kalkoengieren.
In plaats van de voorgestelde lunch in Pocone doen we wat boodschappen in een supermarkt, rijden door naar Piuval, genoemd naar de roze bloesem van een plaatselijke beroemde boom, waar we direct onze schone kamer in kunnen. Naast hotel functioneert de fazenda ook nog als boerderij met koeien en varkens. Eerst dacht ik dat ze ook iets met struisvogels deden, maar dat bleken wilde Greater Rhea die zich niet door het ijzerdraad rond de weides tegen laten houden en er gewoon onderdoor kruipen, de weide in en even later ook weer er uit.
De Pantanal (‘pantano’ is Portugees voor moeras) is een wetland van 150.000 vierkante kilometer, grofweg vier keer Nederland, en kent veel verschillende biotopen: estuarium, met stromend water en stilstaand water, slikken, moeras, moerasbos, droog grasland, nat grasland, struweel, bos, palmenbos, overstromingsgebied en misschien nog wel meer.
Moerasbossen zijn vaak ondoordringbare bossen met verschillende boomsoorten en veel ondergroei waarin veel vogels leven. Maar omdat op de Pantanal al die verschillende biotopen vaak kleine gebiedjes zijn wordt de zichtbaarheid van de dieren die erin zitten en omheen scharrelen groter. Vanaf de Amazone-rivier gezien staan de bomen vóór het bos. Op de Pantanal heb je door de variatie in het landschap veel vergezichten. De Pantanal is lang niet zo bekend als het Amazonebekken, maar veel geschikter voor het spotten van dieren.
Al die verschillende biotopen dragen sterk bij aan de verscheidenheid aan dieren die op de Pantanal voorkomen, een kleine 100 soorten reptielen, wel 100 soorten zoogdieren, een paar honderd vissoorten en meer dan 500 soorten vogels. Dat zijn meer vogelsoorten dan in heel Noord Amerika en meer zoetwatervissoorten dan in heel Europa, las ik ergens.
Tijdens het natte seizoen staat het land voor 80% onder water, nu, het droge seizoen voor 20%, schat ik. Veel dieren bevinden zich nu vaak dicht bij het weinige water, waardoor ze nog makkelijk vindbaar zijn.
Ik ga met mijn camera en verrekijker om mijn nek de omgeving verkennen voordat we om half vier een wandeling gaan maken begeleid door onze gids. Tijdens mijn nog geen twee uur durende wandeling in de directe omgeving van de fazenda kom ik meer dieren tegen dan ik in Amazonia in vier dagen heb gezien. (Ik hou de Engelse namen aan die ik terug heb kunnen vinden in de natuurgidsen). Naast de Buff Necked Ibis ook de Plumbeous Ibis en de Bare Faced Ibis. Er scharrelt een iguana van een halve meter bij de varkenshokken en een jonge kaaiman in een poeltje vlak bij de gastenkamers. Ik zie meerdere Greater Rhea en zoek mij suf naar de papegaaien die ik wel hoor maar niet kan zien, totdat ze twee, drie bomen verder uit het gebladerte komen vliegen: de Hyacinth Macaw, de grootste en luidruchtigste papegaai ter wereld. Door hun luide gekras dacht ik dat ze veel dichterbij waren en stond ik in de verkeerde boom te turen.
Het opwindende resultaat van ’s middags een uurtje of twee rond de fazenda wandelen:
Guiro Cuckoo, Mato Grosso Antbird, King Fisher, Roseate Spoonbill, Wattled Jacana, Southern Lapwing, Turkey Vulture, Black Vulture, Crane Hawk, Plumbeous Kite, Great Black Hawk, Crested Caracara, House Wren, Trush-Like-Antipitta,
Green Macaw, en tot slot de Hyacinth Macaw.
Ik herinner mij een oude schoolplaat met het thema ‘Langs en in de sloot’. Daarop stonden onnatuurlijk veel dieren afgebeeld, uit dienstbaarheid aan de ‘Kennis der Natuurlijke Historie’. Maar als je foto’s maakt op de Pantanal krijg je precies zulke plaatjes en dan is er niets onnatuurlijks aan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
