Donderdag 6-8-2015

Donderdag 6-8-2015

Saba verzorgt op zijn onverstoorbare manier een jungle-ontbijt met gekookte eieren, koffie, crackers en vers fruit. Speciaal voor Anneke heeft hij zelfs een apart pannetje aan de stok boven het vuur gehangen voor theewater. We vertrekken na het ‘Jungle ontbijt’ met de korjaal weer richting pousada en gaan onderweg op bezoek bij een ‘Caboclos dwelling’ waar we kunnen zien hoe de Amazoneriviermensen, wonen. Primitief. Ze verbouwen hun eigen maniok en ananas, en nog wat gewassen, houden wat kippen en varkens, vissen in de rivier, proberen wat te verdienen met betaald werk, verkopen zelfgemaakte houten maskertjes en blaasroeren aan toeristen en scharrelen zo hun kostje bij elkaar.
Als we na het bezoek verder varen zien we een paar dolfijnen aan de oppervlakte komen om lucht te happen, enigszins roze gekleurde Orinocodolfijnen. Onze tolk vertelt een volksverhaal: de mannen van een dorp zijn vaak lang weg om te vissen. De vrouwen, die thuis blijven, worden in die periode toch zwanger. Zij worden in hun slaap bevrucht door mens geworden dolfijnen die hen ’s nachts bezoeken. Deze mens geworden dolfijnen moesten altijd een hoed dragen, omdat anders het gat in hun hoofd zichtbaar zou zijn.

’s Avonds worden wij met ons tweeën meegenomen op een ‘exclusieve’ kaaimantocht. Met de korjaal varen we vijf minuten de rivier op. De drie bemanningsleden schijnen met hun zaklampen over het water tot zij de ogen van een kaaiman zien reflecteren. Dan gaan ze eropaf en tot onze verbazing grijpt Saba met een snelle beweging een kleine kaaiman, formaat handtas, uit het water, alsof hij een kikker vangt, en biedt hem ons aan om vast te houden. Dat hoeven wij niet zo nodig, maar we willen wel even proberen hoe zijn huid aanvoelt. Hard. Na nog een kaaiman en vijf minuten varen zijn we plotseling weer thuis.

We hebben deze paar dagen veel dieren, eh, gehoord. En dan nog hoofdzakelijk insecten en vogels. Om dieren echt te zien moet je niet de natuur in gaan.