Vrijdag 21-8-2015

Vrijdag 21-8-2015

Het idee achter hotel ‘Casa da Quineira’, Huis van de Kinineboom, was bij de start te profiteren van de Wereldkampioenschappen voetbal, die voor een deel in de Cuiaba Arena gespeeld werden, en daarna de bemiddelde gasten uit Cuiaba te lokken. Het hotel is zeer ruim van opzet. Onze kamer, bedoeld voor personeelsleden, is gloednieuw, brandschoon en sober ingericht, precies goed. Het hotel heeft verder 12 luxe kamers die nog niet de helft van de ruimte in het gebouw innemen. Het overgrote deel van het hotel bestaat uit smaakvolle zit- en eethoeken die in de diverse ruime met elkaar verbonden vertrekken geplaatst zijn. Er zijn wel 24 plekken waar de gasten kunnen relaxen in fauteuils, op banken, aan grote en kleine tafels etc. Alle plekken zijn verschillend ingericht maar wel allemaal in de ‘House & Garden’-stijl, rustiek. Er staan overal planten, er liggen glossy magazines en kunst- natuur- en geschiedenisboeken over de streek, Mato Grosso, er hangen indianenartefacten aan de muur, in een betere conditie dan we in het museum hebben gezien. Er is een zwembad en het ontbijt kent luxe extra’s zoals drie soorten home-made bread, zes soorten home-made marmelade en verse tapioca pannenkoekjes. Kortom, het is echt een ‘fancy hotel’ en wij wentelen ons in deze luxe.

Caio vertelt ons over de start van, en de verdere plannen met, het hotel en dat ze nog 10 kamers en een vergaderruimte bij bouwen om meer gasten te kunnen ontvangen, om meer omzet en winst te maken en de zaak goed te laten renderen. Op dit moment zijn ze tot oktober in de weekeinden volgeboekt, maar door de week zou meer bezetting welkom zijn.
Caio blijkt een echte gastheer die ons uitnodigt mee te gaan naar een ‘Mirante’ uitzichtpunt. Chapada betekent hoogvlakte en we bevinden ons nu op de rand van de tafelberg, met zicht op het dal en de bergwanden onder ons.
Wij bieden hem een drankje aan, nemen hem bij een andere gelegenheid mee naar een sorveteria om vers schepijs te eten en praten veel. Over zijn opleidingen, politicologie en sociologie, deels in verschillende buitenlanden, zijn buitenlandse reizen, wat hij daar geleerd heeft over andere culturen, hoe dat zich verhoudt tot de Braziliaanse cultuur, hoe het hem verandert heeft, etc.
Eén van de typisch Braziliaanse culturele tekortkomingen waar Caio zich als voor geneert is de wijze waarop er zaken worden gedaan. Hij heeft een sterk westers beeld van zaken doen: het juiste product leveren tegen de juiste prijs, waardoor je een goed renderend betrouwbaar bedrijf op bouwt met continuïteit. Maar de visie van Braziliaanse zakenlieden is kortzichtig, vooral gericht op hun eigen winst en als ze die kunnen verhogen door iemand te belazeren zullen ze dat niet laten.
Wij vertellen van onze reizen en ervaringen, de enkele slechte maar ook de vele goede die wij in Brazilië meemaken, en hebben levendige gesprekken tot hij echt weer aan het werk moet.

Eén van die slechte ervaringen, na mijnheer Gero van onze Amazonetour, is mijnheer Nasr van onze Pantanaltour. De Pantanal was een prachtige, maar ook kostbare ervaring waarbij mijnheer Nasr nogal wat steken heeft laten vallen. Omdat wij ontevreden zijn componeren wij een mail en eisen, onder het motto ‘hoog inzetten’ een niet zo heel realistische refund van 50%. Er ontstaat een discussie per email waarbij wij een deadline stellen en dreigen: ‘If we have not received an adequate reply (…) we consider further steps.’ Hij erkent steken te hebben laten vallen bij de organisatie van onze trip maar wil niet verder gaan dan de kosten van de jonge onervaren niets-wetende leerling gids te verrekenen. Wij zijn daarmee niet tevreden en sturen opnieuw een mail waarin we zijn falen nog eens grondig uit de doeken doen, zijn argumentatie in zijn laatste mail afwijzen op grond van zijn eigen uitspraken in eerdere mails en scherpen onze dreigementen aan. Dan komt hij met het aanbod van een refund van 25%. Wij gaan akkoord mits hij binnen vijf dagen betaalt: ‘If the agreed amount is not added on or before 28-08-2015 we will proceed to take further steps.’ Grrr.

We laten, drijvend in het zwembad, de irritatie van ons afglijden, lezen een boek, eten in het stadje en genieten van de rust.