Zaterdag 27-6-2015
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
02 Juli 2015 | Brazilië, São Paulo
Zaterdag 27-6-2015
Vandaag bezoeken we de ‘bairro’ Liberdade, de Japanse wijk. Rondom de metro-uitgang is een markt gaande, we staan direct midden tussen de stalletjes. Er worden Japanse schemerlampjes verkocht, lampionnen, mangastrips, bonsaiboompjes etc. Het verkeerslicht heeft een Japans symbool en de straatlantaarns zijn uitgevoerd als lampions.
Er staat een straatartiest, compleet met elektrische gitaar, versterker en speaker, Santana te playbacken. Tot we dichterbij komen en blijkt dat hij écht speelt. Dat levert hem al mijn wisselgeld op. Als we verder lopen worden we nog een poosje achtervolgt door ‘Black magic woman’.
In Liberdade, zeg ‘lieberdaatsjie’, bezoeken we het ‘Museu historico da imigracao Japonesa no Brasil’. Documenten, schilderijen, foto’s, video’s, een nagebouwd landarbeidershuisje en andere artefacten geven een beeld van de immigratie van Japanners naar Sao Paulo, hun start als landarbeiders (koffiepluk) hun onderlinge samenwerking na hun contract en hoe ze zich tot een gemeenschap ontwikkelden. Je krijgt een beeld van de lange reis van de eerste lichting in 1908, die aan boord Portugese les kregen. En van de Japanse betrokkenheid bij WO II, waarvan officiële handgeschreven documenten (in karakters) in een vitrine liggen.
Buiten Japan is de Japanse gemeenschap in Sao Paulo de grootse ter wereld.
’s Middags gaan we op zoek naar de rommelmarkt op het Praca Benedicto Calixto. Het kost ons wat moeite om het te vinden maar plotseling zijn we er toch. Eigenlijk is het meer een antiek- en curiosamarkt. Na 3 stalletjes bekeken te hebben zien we aan de overkant van de straat een ‘kilo restaurant’. Het is er druk met Brazilianen, een goed teken. We besluiten om eerst te gaan eten.
In een kilo-restaurant betaal je per gewicht. De prijs van een kilo voedsel staat vermeld, evenals het gewicht van het bord. Je loopt langs het buffet, maakt je keuzes en zet je bord op een weegschaal. Het gewicht, en de daarvan afgeleide prijs, worden genoteerd op een bon die je bij je moet houden. Eventuele drankjes, te bestellen bij een ober, worden ook op het bonnetje genoteerd. Als je klaar bent ga je langs de kassa en reken je alles in een keer af.
Na onze lunch hervatten we onze verkenningstocht over de eclectische markt. Van oud zilver tot modern plastic, van antieke schilderijen tot zelf gebreide poppetjes. In het midden van de markt is een soort food-court georganiseerd, waardoor het op deze plek nog drukker is. Toch staat er een bandje traditionele Braziliaanse muziek te spelen en krijgt de zangeres het voor elkaar mensen in de drukte aan het dansen te krijgen. Waaronder Anneke.
Onderweg naar Mama Brasil, in een zijstraat van de beroemde Avenida Paulista, staat een bluesband te spelen. We blijven een uurtje luisteren. Het plan om naar een optreden van Tony Tornado te gaan, in ‘Grazie a Dio’, waar vaak samba- rockbands spelen, blazen we af.
Vandaag bezoeken we de ‘bairro’ Liberdade, de Japanse wijk. Rondom de metro-uitgang is een markt gaande, we staan direct midden tussen de stalletjes. Er worden Japanse schemerlampjes verkocht, lampionnen, mangastrips, bonsaiboompjes etc. Het verkeerslicht heeft een Japans symbool en de straatlantaarns zijn uitgevoerd als lampions.
Er staat een straatartiest, compleet met elektrische gitaar, versterker en speaker, Santana te playbacken. Tot we dichterbij komen en blijkt dat hij écht speelt. Dat levert hem al mijn wisselgeld op. Als we verder lopen worden we nog een poosje achtervolgt door ‘Black magic woman’.
In Liberdade, zeg ‘lieberdaatsjie’, bezoeken we het ‘Museu historico da imigracao Japonesa no Brasil’. Documenten, schilderijen, foto’s, video’s, een nagebouwd landarbeidershuisje en andere artefacten geven een beeld van de immigratie van Japanners naar Sao Paulo, hun start als landarbeiders (koffiepluk) hun onderlinge samenwerking na hun contract en hoe ze zich tot een gemeenschap ontwikkelden. Je krijgt een beeld van de lange reis van de eerste lichting in 1908, die aan boord Portugese les kregen. En van de Japanse betrokkenheid bij WO II, waarvan officiële handgeschreven documenten (in karakters) in een vitrine liggen.
Buiten Japan is de Japanse gemeenschap in Sao Paulo de grootse ter wereld.
’s Middags gaan we op zoek naar de rommelmarkt op het Praca Benedicto Calixto. Het kost ons wat moeite om het te vinden maar plotseling zijn we er toch. Eigenlijk is het meer een antiek- en curiosamarkt. Na 3 stalletjes bekeken te hebben zien we aan de overkant van de straat een ‘kilo restaurant’. Het is er druk met Brazilianen, een goed teken. We besluiten om eerst te gaan eten.
In een kilo-restaurant betaal je per gewicht. De prijs van een kilo voedsel staat vermeld, evenals het gewicht van het bord. Je loopt langs het buffet, maakt je keuzes en zet je bord op een weegschaal. Het gewicht, en de daarvan afgeleide prijs, worden genoteerd op een bon die je bij je moet houden. Eventuele drankjes, te bestellen bij een ober, worden ook op het bonnetje genoteerd. Als je klaar bent ga je langs de kassa en reken je alles in een keer af.
Na onze lunch hervatten we onze verkenningstocht over de eclectische markt. Van oud zilver tot modern plastic, van antieke schilderijen tot zelf gebreide poppetjes. In het midden van de markt is een soort food-court georganiseerd, waardoor het op deze plek nog drukker is. Toch staat er een bandje traditionele Braziliaanse muziek te spelen en krijgt de zangeres het voor elkaar mensen in de drukte aan het dansen te krijgen. Waaronder Anneke.
Onderweg naar Mama Brasil, in een zijstraat van de beroemde Avenida Paulista, staat een bluesband te spelen. We blijven een uurtje luisteren. Het plan om naar een optreden van Tony Tornado te gaan, in ‘Grazie a Dio’, waar vaak samba- rockbands spelen, blazen we af.
-
02 Juli 2015 - 07:20
Douwina Bisschop:
leuk weer een email te krijgen. Fijn dat het wat warmer is. Andres moet ik maar wat hitte naar jullie sturen want het is hier al de hele week in heel het land 30 tot 35 graden. verder weer een mooi verhaal met veel natuur en bizondere gebouwen erg modern wel mooi Alles oke hier en geniet verder gr pa en ma. -
02 Juli 2015 - 10:37
Alice:
Hoi kinders, wat geniet ik van jullie verslagen en foto's. Heeft Klaas niets overgehouden van het door het bed zakken? En hebben jullie nog wel kunnen slapen?
Ik heb het gevoel, dat de mails mij vertaald bereiken, ik kreeg vandaag, donderdag, die van zaterdag. Maar het geeft niets, want wat is tijd?
Ik ga straks naar m'n werk, want ik heb avonddienst. Het is hier bloedjeheet -
02 Juli 2015 - 15:36
Astrid:
Beste Klaas en Anneke,
Het is bijna iedere dag genieten! Elke keer als jullie bericht 'binnen' komt, begin ik al blij te lezen. Ik ZIE ons Anneke dansen! Nou, da's knap, op zo'n afstand.
Allebei de hartelijke groeten en alle goeds,
Ton en Astrid -
05 Juli 2015 - 05:09
Ade:
Hi Anneke en Klaas,
Wat opvalt is de muziek overal en dansen.
Daar zouden wij ook wel wat meer van mogen hebben!
Lijkt mij heerlijk.
Hebben jullie nu een steviger bed?
Kreeg van Anneke zo'n mooie foto uit Rio en kijk uit naar de verhalen.
Geen Wifi daar? Of gewoon te druk?
Xxxxade
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
