Woensdag 5-8-2015

Woensdag 5-8-2015

’s Morgens schrikt Anneke van de boomkikkers in onze doucheruimte die allemaal beginnen te springen en klimmen als zij binnenkomt. Ze zijn snel verdwenen achter de betimmering van plastic schrootjes en de extra gaten in de ‘douchebak’ die nodig waren om het water weg te laten lopen omdat de vloer ‘opwaterend’ gelegd is. Dat ik er ’s avonds een in mijn bed had heb ik haar bewust niet verteld.

Saba laat ons trots een vis zien die hij gevangen heeft. Een pauwoogbaars van zeven kilo waar hij zijn drietand op gebroken heeft. Morgenmiddag krijgen we die bij de lunch.

We lopen een paar uur door de jungle en Saba geeft uitleg over medicinale planten, planten die helpen tegen muskieten, jungle repellant, hoofdpijn, etc. Hij kapt met zijn machete ter plekke een paar stukjes schors van een boom en steekt die aan (met een bic-aansteker), snuift de rook op en rolt met zijn ogen om aan te geven hoe geweldig het effect is.
Rond de lunch komt er een gezelschap van negen mensen aan, hoofdzakelijk jonge Fransen. ’s Middags zijn we met zijn allen twee uur met de korjaal onderweg naar de kampeerplek in het woud. We gaan een nacht in het bos slapen, in hangmatten onder een afdakje van palmbladeren. De korjaal wordt volgeladen, eerst met een aantal mensen, dan met alle rugzakken en de uitrusting die nodig is om in de jungle te kamperen, dan weer een aantal mensen, iedereen en alles strak op zijn plek gedirigeerd om een optimale balans van de boot te waarborgen. De uitrusting bestaat behalve uit hangmatten en muskietennetten uit keukengerei, voedsel en drank. Een plastic container met 10 liter bevroren water wordt opengesneden, het blok ijs dat overblijft wordt met de machete in stukken gehakt, de stukken ijs gaan, met rivierwater in een grote styropor bak: de koelkast. Met de drankjes en etenswaar erbij gaat hij mee in de boot.

We stappen uit bij een steile oever. Saba is een en al zorgzaamheid en heeft hangmatten en muskietennetten voor ons opgehangen. Daarna gaat hij het vlees voor de BBQ bereiden. Hij zit dwars op een van de houten bankjes in de korjaal en gebruikt een van de peddels als snijplank om een grote vogel te slachten. Die stukken vlees worden, samen met de vis en de worst in water met kokosmelk en limoensap gemarineerd in een grote oranje teil. Als Saba het kampvuur heeft ontstoken legt hij al het vlees boven het vuur op een houten roostertje. Hij doet alles op zo’n een rustige, vanzelfsprekende en doortastende manier dat het respect afdwingt.

Boven in een dode boom zitten twee rode ara’s die elkaar veel te vertellen hebben. Dankzij de drukte die zij maken kunnen we ze vinden en, heel even, zien, op een flinke afstand, voor ze verder vliegen.

De jungle-wc is bij de toiletrol links af en dan met je billen over de balk.

De Franse gasten van ons gezelschap hebben limoenen, ijs en cachasa mee laten brengen, er wordt caiparinha gemaakt. Wij krijgen ook een borrel aangeboden, accepteren er één en gaan dan op tijd naar bed. De anderen maken het wat later en als onze buren in hun hangmat willen klimmen ontstaat er ruzie tussen een Frans stel. Zij fluistert geagiteerd, hij zegt steeds ‘Claire, ce nést pas vrai!’ maar zij weet niet van ophouden. Uiteindelijk wordt het slaande ruzie en smijt hij haar met rugzak en al het bos in waar zij op de grond gaat zitten huilen. Vanuit de andere Fransen komt er redding en bemiddeling, tot een van de gasten vraagt of ze morgen verder kunnen praten want zo kunnen we niet slapen. Dan treedt pas de rust in. Tot zover de westerse beschaving in het Amazonewoud.

’s Nachts en de volgende ochtend vroeg horen we de brulapen. Ze maken een geluid alsof er een straaljagermotor warm moet draaien ’s Ochtends zien we ook een aantal kleinere apen, weer op grote afstand, hoog in de bomen.