Vrijdag 12 juni
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
16 Juni 2015 | Brazilië, Goiânia
Vrijdag 12 juni
Om 05:00 staan we op om naar de rodoviaria te wandelen. Het is nog donker en fris buiten. Met onze rugzakken, zwaar van de zaken die we nodig hebben als we twee dagen in Goiania zijn, wandelen we over de stille straten en wensen de straatvegers die al aan het werk zijn een ‘bom dia’. De bus vertrekt keurig om 06:00 uur. Damp hangt boven de velden en rijdend over de grote weg zien we de zon opkomen en de lucht rood worden. Ergens midden op een veld staat een boom, scherp in zwart afgetekend tegen de rode gloed van de opkomende zon, zijn takken fijn als filigraanwerk, het hele beeld opgebouwd uit slechts twee kleuren.
Van de rodoviaria in Goiania wandelen we naar het zuiden over de Av. Goias en Av. Chateaubriand. Onderweg bezoeken we een paar reisbureaus die wel onze plannen begrijpen, maar geen kantenklare oplossing hebben. Groepsreizen kennen zij niet en rondreizen zoals wij die willen al helemaal niet. In Brazilië ga je meestal naar één plek en doe je een of twee dag-tours in de omgeving, lig je wat aan het strand en ga je gezellig uit. Niet te veel in een keer is kennelijk het devies. We boeken dus niets maar leren van de vier gesprekken die we hebben wel veel over reizen en prijzen in Brazilië. Eén bureau gaat ons een voorstel doen voor een trip van ongeveer een week naar de Amazone. Voor de rest, hebben we besloten, regelen wij het zelf.
Er zijn opvallend veel boekhandels die met name tweedehands boeken verkopen. Anneke schaft een kinderboekje aan met uitleg over de Braziliaanse politiek. De prijs, omgerekend € 5,00 vinden we eigenlijk wel een beetje hoog voor een tweedehands kinderboekje.
Nu we feitelijk klaar zijn met onze ‘opdracht’ is er geen reden meer om in Goiania te blijven. De stad zelf biedt niets bijzonders. Daarom lopen we terug naar de rodoviaria en boeken een bus terug naar Pontalina. Deze bus doet er volgens ons veel langer over dan die op de heenweg. De avondzon met zijn rode gloed is allang verdwenen. Het is donker en de bus rijdt maar door, zo ver dat wij beginnen te denken dat we vergeten zijn op de juiste plek uit te stappen. In het duister van het ene dorp naar het andere terug lopen is geen optie, maar onze medereizigers verzekeren ons dat we er nog niet zijn en rustig moeten blijven zitten. Natuurlijk hebben zij gelijk. Na nog eens een uur kunnen we op ‘ons’ terras plaatsnemen voor een spies en een biertje.
Om 05:00 staan we op om naar de rodoviaria te wandelen. Het is nog donker en fris buiten. Met onze rugzakken, zwaar van de zaken die we nodig hebben als we twee dagen in Goiania zijn, wandelen we over de stille straten en wensen de straatvegers die al aan het werk zijn een ‘bom dia’. De bus vertrekt keurig om 06:00 uur. Damp hangt boven de velden en rijdend over de grote weg zien we de zon opkomen en de lucht rood worden. Ergens midden op een veld staat een boom, scherp in zwart afgetekend tegen de rode gloed van de opkomende zon, zijn takken fijn als filigraanwerk, het hele beeld opgebouwd uit slechts twee kleuren.
Van de rodoviaria in Goiania wandelen we naar het zuiden over de Av. Goias en Av. Chateaubriand. Onderweg bezoeken we een paar reisbureaus die wel onze plannen begrijpen, maar geen kantenklare oplossing hebben. Groepsreizen kennen zij niet en rondreizen zoals wij die willen al helemaal niet. In Brazilië ga je meestal naar één plek en doe je een of twee dag-tours in de omgeving, lig je wat aan het strand en ga je gezellig uit. Niet te veel in een keer is kennelijk het devies. We boeken dus niets maar leren van de vier gesprekken die we hebben wel veel over reizen en prijzen in Brazilië. Eén bureau gaat ons een voorstel doen voor een trip van ongeveer een week naar de Amazone. Voor de rest, hebben we besloten, regelen wij het zelf.
Er zijn opvallend veel boekhandels die met name tweedehands boeken verkopen. Anneke schaft een kinderboekje aan met uitleg over de Braziliaanse politiek. De prijs, omgerekend € 5,00 vinden we eigenlijk wel een beetje hoog voor een tweedehands kinderboekje.
Nu we feitelijk klaar zijn met onze ‘opdracht’ is er geen reden meer om in Goiania te blijven. De stad zelf biedt niets bijzonders. Daarom lopen we terug naar de rodoviaria en boeken een bus terug naar Pontalina. Deze bus doet er volgens ons veel langer over dan die op de heenweg. De avondzon met zijn rode gloed is allang verdwenen. Het is donker en de bus rijdt maar door, zo ver dat wij beginnen te denken dat we vergeten zijn op de juiste plek uit te stappen. In het duister van het ene dorp naar het andere terug lopen is geen optie, maar onze medereizigers verzekeren ons dat we er nog niet zijn en rustig moeten blijven zitten. Natuurlijk hebben zij gelijk. Na nog eens een uur kunnen we op ‘ons’ terras plaatsnemen voor een spies en een biertje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
