Donderdag 9-7-2015
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
12 Juli 2015 | Brazilië, Pontalina
Donderdag 9-7-2015
De dag begint zonnig en warm, prettig voor ons en goed voor het drogen van de was.
We gaan ’s ochtends op pad om verse kip te kopen voor de lunch die ik beloofd heb te maken. Peter kan niet koken en ik heb mijn mond voorbij gepraat dat ik het wel kan. Dat wil Maria wel eens zien. En ze wil ook wel eens bediend worden in plaats van altijd maar zelf te koken, al kan zij het niet laten zich er mee te bemoeien. Als ze door de keuken loopt probeert ze te raden welke kruiden ik gebruik, om mij direct te adviseren welke andere kruiden ook ‘…’. Ik commandeer haar min of meer de keuken uit, waar ze met opvallend weinig protest gevolg aan geeft. Wij hebben haar wijsgemaakt dat ik een Belgisch recept gaan maken, maar t wordt een grote schotel Roti-Kip. En die gaat vrijwel helemaal op.
De rest van de boodschappen hebben we al een dag eerder gehaald, geassisteerd door ongeveer de helft van het supermarktpersoneel. Ze kwamen met de door hun bedachte oplossingen aandragen, vers i.p.v. verpakt, verpakt i.p.v. vers. Voor de pindasoep hadden we uitgelegd wat pindakaas is. Noten, maar dan smeerbaar. Als ons na een paar minuten een potje Nutella wordt aangereikt leggen we dat dankbaar in ons karretje.
Peter vervangt de koelpomp van zijn acht jaar jonge Chrysler Blazer zelf, trouw aan zijn motto ‘Wat hun ogen zien, maken hun handen kapot’. Het kost hem de hele dag. Aan het eind van de dag mag ik een kwartiertje assisteren: bijschijnen met een zaklamp. Het is warm in de garage, de hitte straalt af van de metalen garagedeur. Als er vocht in een verbinding blijkt te zitten mag ik ook de fietspomp bedienen om het droog te blazen. Om vijf uur hebben ‘wij’ het voor elkaar. De Blazer doet het weer.
’s Avonds wandelen wij naar ons favoriete BBQ-restaurantje en aansluitend langs de ijssalon.
Als de gasten van Peter en Maria vertrokken zijn nemen we samen nog een ‘pinga’, en nog een, en zo wordt het die avond laat, met levensverhalen over en weer.
De dag begint zonnig en warm, prettig voor ons en goed voor het drogen van de was.
We gaan ’s ochtends op pad om verse kip te kopen voor de lunch die ik beloofd heb te maken. Peter kan niet koken en ik heb mijn mond voorbij gepraat dat ik het wel kan. Dat wil Maria wel eens zien. En ze wil ook wel eens bediend worden in plaats van altijd maar zelf te koken, al kan zij het niet laten zich er mee te bemoeien. Als ze door de keuken loopt probeert ze te raden welke kruiden ik gebruik, om mij direct te adviseren welke andere kruiden ook ‘…’. Ik commandeer haar min of meer de keuken uit, waar ze met opvallend weinig protest gevolg aan geeft. Wij hebben haar wijsgemaakt dat ik een Belgisch recept gaan maken, maar t wordt een grote schotel Roti-Kip. En die gaat vrijwel helemaal op.
De rest van de boodschappen hebben we al een dag eerder gehaald, geassisteerd door ongeveer de helft van het supermarktpersoneel. Ze kwamen met de door hun bedachte oplossingen aandragen, vers i.p.v. verpakt, verpakt i.p.v. vers. Voor de pindasoep hadden we uitgelegd wat pindakaas is. Noten, maar dan smeerbaar. Als ons na een paar minuten een potje Nutella wordt aangereikt leggen we dat dankbaar in ons karretje.
Peter vervangt de koelpomp van zijn acht jaar jonge Chrysler Blazer zelf, trouw aan zijn motto ‘Wat hun ogen zien, maken hun handen kapot’. Het kost hem de hele dag. Aan het eind van de dag mag ik een kwartiertje assisteren: bijschijnen met een zaklamp. Het is warm in de garage, de hitte straalt af van de metalen garagedeur. Als er vocht in een verbinding blijkt te zitten mag ik ook de fietspomp bedienen om het droog te blazen. Om vijf uur hebben ‘wij’ het voor elkaar. De Blazer doet het weer.
’s Avonds wandelen wij naar ons favoriete BBQ-restaurantje en aansluitend langs de ijssalon.
Als de gasten van Peter en Maria vertrokken zijn nemen we samen nog een ‘pinga’, en nog een, en zo wordt het die avond laat, met levensverhalen over en weer.
-
12 Juli 2015 - 10:27
Alice:
Is weer een genoegen om jullie verslagen te lezen. Wat zullen jullie je ongelukkig gevoeld hebben bij dat busstation. En wat maf, dat motel. -
12 Juli 2015 - 20:25
Douwina Bisschop:
Hoi Nou dat was een lang verslag maar wel heel mooi .Ik geniet erg van al die kleuren en de bizondere dingen die jullie zien .Verbaast gekeken naar hoe of de mensen in de buitenwikken daar wonen.Het lijkt mij dat als het er zomer is en heet dat het dan erg moeilijk is met de lucht omstandig heden .Alles is zo nauw. het was ook leuk te kijken na dat schilderij van Rio prachtig van kleur . Zijn daar kaarten van te koop? zo ja kan je er 1 voor me meenemen .doe ik het in een lijst. Als het niet gaat ook goed.En wat zien jullie veel .wegenieten steeds weer van de fotos Je staat er goed op in de keuken volgens ons ben je ook slanker geworden.Kom vast door het vele lopen en klimmen. Pa moest ook veel lezen dit keer maarhet was zondag vandaag dus hij was vrij zoals die dan zegt. Geniet verder en gr pa en ma. -
14 Juli 2015 - 07:11
Ade:
Lieve Anneke en Klaas,
Dat was heel wat schrijfwerk en interessant leesvoer.
De foto's bekijken we weer als we thuis zijn i.v.m. De MB's!
Het lijkt of jullie echt een beetje thuiskomen na alle ervaringen.
Belangrijk lijkt me om alles te verwerken, goede manier.
Bij ons is de rust eindelijk weergekeerd na het klussen en logees.
We gaan er nu zelf op uit. Als het weer wat beter weer is (eerdaags).
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
